Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
διακονικός — ή, ό (AM διακονικός, ή, όν) μσν. νεοελλ. 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον διάκονο και στην υπηρεσία του 1. το ουδ. εν. ως ουσ. το διακονικό α) η δεξιά κόγχη τού Αγίου Βήματος β) το σκευοφυλάκιο 3. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα διακονικά όσα… … Dictionary of Greek
Ектения — Диакон, читая ектению, держит в вытянутой правой руке орарь и после каждого прошения осеняет себя … Википедия
ειλητάριο — Μακρόστενη λωρίδα περγαμηνής, που τυλιγόταν γύρω από ένα στρογγυλό ξύλο, τον κοντό (γι’ αυτό ονομαζόταν και κοντάκιο). Στις δύο όψεις της γραφόταν το κείμενο της Θείας Λειτουργίας. Τα ε. χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από τον 11ο έως τον 15o αι.… … Dictionary of Greek
διακονικός — ή, ό αυτός που αναφέρεται ή ανήκει στο διάκονο: Εκτελεί διακονικά καθήκοντα κάθε Κυριακή … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
διακόνισσα — η 1. γυναίκα που εκτελεί διακονικά καθήκοντα στην εκκλησία. 2. σύζυγος του διακόνου … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ДИАКОНИКОН — [греч. Διακονικόν], 1) особый компартимент христ. храма см. Диаконник; 2) Служебник особого состава, предназначенный для диакона. В древности Д. как богослужебная книга был достаточно широко распространен на Востоке; зап. Д. (лат. Diaconale),… … Православная энциклопедия
ЕКТЕНИЯ — один из видов молитвословий во время церковного богослужения. Состоит из ряда прошений (призывов к молитве различного содержания), возглашаемых диаконом или иным священнослужителем, и ответных аккламаций народа на каждое прошение; наиболее часто… … Православная энциклопедия
